( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

مطبوعات نیاز به تجدید نظر درمحتوی خود دارند

امروز21 نوامبر بود.119 سال قبل در چنین روزی تیراژ روزنامه پوتیت ژورنال یکی از روزنامه های چاپ پاریس از مرز یک میلیون نسخه در روز فراتر رفت. این آمار تا  آنزمان  بی سابقه  بود.  114 سال بعد در سال 2000 بیش از یک میلیون وهفتاد روزنامه با تیراژ یک میلیون نسخه منتشر می شد.تیراژها پس از سال 2000 در  سرازیری  قرار گرفت.  امروزه  بسیاری  از  مدیران  روزنامه ها معتقدند کیفیت مطالب نشریات انها کاهش نداشته است ، آنچه کاهش تیراژ این مطبوعات را باعث شده است افزایش شمار مخاطبانی است که معلومات عمومی آنها روز به روز افزایش  داشته  و  دیگر  مطالب  روزنامه ها آنها را اقناع نمی کند. تعدد مطبوعات و رقابتی که میان آنها در جریان  است  فرصتی  را  فراهم  آورده است  که  مخاطبان  هر  روزه  نقش  انفعالی خود را به نقش تاثیرگذاری در محیط رسانه ای تبدیل کنند.  رسانه ای  چون  روزنامه  برای  تداوم  حیات  خویش  بویژه  در  فضایی  که روزنامه های الکترونیکی نیز به جمع رقبا ی تازه نفس  پیوسته اند،  از  تغییر مداوم و  تجدید  نظر  در محتوای خود بی نیاز نخواهد  بود. مدیران  رسانه ای  شاید  بتوانند  در مقطعی  با  شتاب  بخشیدن   به  موتور  احساس و تهییج  افکار عمومی  قدری  حیات خویش را تجدید کنند ، اما قطعا حضور اثربخش و دایمی در چنین فضایی به حفظ آرمانهای مشترک رسانه ای ، ایجاد فرصتهای نو برای  تعمیق  این مهم و از همه مهمتر پرهیز از عوامگرایی در فضای رسانه ای است ،نکته ای که متاسفانه بسیاری از دست اندرکاران رسانه ای در شکاف آن گرفتار آمده اند.

مهرانگیزکار ابطحی را دوزیست خطاب کرد!

نمی دانم چقدر گمهرانگیزکارفتمان میان دو وبلاگ نویس سیاسی یعنی مهرانگیز کار و محمد ابطحی را دنبال می کنید.  خانم کار که اخیرا به  جمع  وبلاگ نویسان ابطحی پیوسته است در پاسخی به  یکی  از  وب نوشت های  ابطحی  که نقش  زنان  اصلاح طلب  را  در برخی  از محافل و مجالس کمرنگ عنوان کرده بود آنرا به حساب خطای دید یا خطای دیدگاه گذاشته  و بر او خرده می گیرد.ابطحی نیز بیکار نمی نشیند و با ارسال نامه ای  به  خانم کار  با  یادآوری محسنات ایشان ، وی را مورد انتقاد قرار می دهد که با هدف دفاع از حقوق زنان یادداشت او را بهانه قرار داده است و دیواری کوتاه تر از دیوار او پیدا نکرده است . این گفتمان به  اینجا می رسد که خانم کار این بار  ابطحی  را  موجود دوزیستی خطاب می کند  که  در  خشکی و  دریا جولان می دهد. او تاکید می کند که صاحبنظران دین مدار در حوزه ی سیاست که دسترسی به  امکانات  اینترنتی  پیدا  کرده اند  و  شاید  از  مصونیت  نسبی  هم  برخوردارند،  تبدیل  به موجودات  دو  زیستی  شده اند.  در خشکی و دریا جولان می دهند و حوزه ی قدرت شان دو چندان شده است.  گفته  می شود  هم دنیا را دارند، هم آخرت را. لذا آقای محمد ابطحی و دیگر همکاران تا زمانیکه صنف شان بر سر قدرت است و آنها در شعاع قدرت صنف اطلاع رسانی می کنند، تکلیف شان متناسب با امکانات وسیعی که به دست آورده اند فزاینده است. اگر دیوارشان کوتاه بود و ستاره ی قدرت شان رو به افول داشت من یکی از دیوارشان بالا نمی رفتم . ادامه این  اظهارات  را  می توانید   از  قلم مجازی خانم کار دنبال کنید.

محاکمه ابرقدرت رسانه اى انگلیس

روزنامه «دیلى تلانتشار عکس کنراد بلکگراف» چاپ لندن با انتشار عکس کنراد بلک غول رسانه اى انگلیس از کلاهبردارى بلک و حضور او در دادگاه خبر داد. بلک تا سال ۲۰۰۳ مدیریت شرکت انتشاراتى «هالینجر اینترنشنال» را به عهده داشت که سومین تشکیلات انتشاراتى جهان بود و روزنامه هاى شیکاگو سان تایمز و دیلى تلگراف را منتشر مى کرد. بلک به همراه سه مدیر دیگر این شرکت متهم به برداشت غیرقانونى از سود و استفاده شخصى از صندوق هزینه هاى شرکت شده است. بلک چندى پیش تابعیت کانادایى خود را براى عضویت در مجلس اعیان بریتانیا واگذار کرد. تعدادى از روزنامه هاى آمریکا روز گذشته از رشد سریع ارزش سهام گوگل خبر دادند. ارزش هر سهم بزرگترین شرکت رسانه اى جهان براى اولین بار از مرز چهارصد دلار گذشت. به این ترتیب ارزش بازارى گوگل به بیش از یک صد و هفده میلیارد دلار رسیده که بیشتر از مجموع ارزش بازارى دو شرکت یاهو و آمازون است.

سانسور سخنان رییس جمهور سویس از سوی تلویزیون تونس

 خبرگزاری  دانشجویان  ایران   در  بخش  سرویس  جامعه  اطلاعاتی  خود  خبری  را  انعکاس  داد که  در آن  می توان نمونه ای از سلطه رسانه ای کشورهایی  قدرتمند را شاهد  بود.  در  این خبر  آمده  است :  "تلویزیون تونس سخنرانی «ساموئل اشمیت»، رییس جمهور  سوییس  را  به  دلیل  انتقادات شدید الحن وی در مورد فقدان اختیارات وآزادی‌های معنوی، سانسور  کرد.  بیانات  "اشمیت" در  افتتاحیه  اجلاس جهانی جامعه‌ی اطلاعاتی  به  گونه‌ای بود که باعث شد مخاطبان وی در  سالن  اجلاس، شدیدا وی را مورد تشویق خود قرار دهند . اشمیت گفت: با  صراحت  تمام   می‌گویم   که  برای  سازمان ملل غیرقابل قبول است که اعضای این سازمان شهروندانشان را  به  دلیل انتقاد علیه دولت در مورد اینترنت و  رسانه‌ها  روانه‌ی  زندان   کنند.   نگران  بودم  که   این مساله در تونس اعلام نشود ، همه باید بتوانند با آزادی بیان سخن بگویند  و  این  یکی  از  شرایط  لازم  برای  موفقیت  یک  کنفرانس  بین المللی است .وی ا فزود:  هر  جامعه  باید همان طور که به حقوق انسانی احترام می‌گذارد، برای استقلال رسانه‌هایش   نیز  احترام قائل شود . گفتنی است  که در بدو ورود وی در فروگاه تونس ،  هیج  استقبال  رسمی ‌از وی به عمل نیامده بود. " به نظر می رسد گردهمایی سران کشورهای مختلف در   تونس  که با هدف اتخاذ راهکارهایی برای اجرایی شدن مصوبات جامعه اطلاعاتی و خارج شدن  مدیریت  انحصاری  اینترنت از  دست آمریکا  برگزار  می شود  بیش از هر اجلاس دیگری آمیخته با نفوذ واعمال نظر آمریکا و قدرتهای بزرگ باشد.

 

 

تفاوت خبرنگاران تلویزیونی و خبرنگاران نشریات

خبرنگار خبرنگار است . فرقی نمی کند در یک روزنامه سراسری پرتیراژ قلم بزند یا یک هفته نامه محلی که چه بسا تیراژ زیادی هم ندارد. اما خیلی ها مایلند میان این طیف خط حایلی  وسیع ایجاد کنند.یکی از همین تفاوتهای محسوس را می توان در خصوص خبرنگاران نشریات ، خبرگزاری ها و خبرنگاران صدا و سیما مشاهده کرد.بسیاری از مدیران ومسوولان که از قضا از شهرت زیادی نیز در میان مردم برخوردارند ذوق زدگی برخی مسوولان در برابر قدرت تلویزیونهنوز با دیدن دوربین های تلویزیونی دچار چنان شور و شعفی می شوند که ترجیح می دهند بخش اعظم وقت آنها صرف گفت و گوهای تلویزیونی شود. ممکن است شما همکارمطبوعاتی من وقتی پس از تماسهای مکرربرای انجام یک گفت و گوی ساده با پاسخ منفی از سوی مدیری مواجهه می شوید با گفت و گوی مفصل همان مدیر با یک شبکه تلویزیونی برخورد کرده باشید. به خاطر دارم چند سال پیش  با یکی از مدیران دانشگاهی در محلی خارج از محیط کارش قرار مصاحبه داشتم. آقای مدیر با آنکه بخوبی می دانست من از یک نشریه ونه یک شبکه تلویزیونی برای گفت و گو با او آمده ام  از من پرسید پس دوربین فیلمبرداریتان کجاست ؟!                                                                                                                                  

 تمایزی که بسیاری از مدیران و یا مسوولان روابط عمومی در برقراری ارتباط با خبرنگاران رسانه های تصوری و مکتوب می گذارند ارایه اخبار و اطلاعات را نیز شامل می شود  در بسیاری از اوقات سهم خبرنگاران تلویزیونی از این اطلاعات به مراتب بیشتر از اطلاعاتی است که در اختیار نشریات و خبرنگاران آنها قرار می گیرد.چندی پیش وزارت بهداشت و درمان در مراسمی از خبرنگاران رسانه های مختلف با اهدای سکه تجلیل می کرد. تفاوت در نوع هدایا و تبعیض آشکار میان دو طیف خبرنگار به حدی ملموس و توهین کننده بود که جمع زیادی از خبرنگاران نشریات نشست مزبور را ترک کردند و فردای همان روز گله و شکایت آنها در نشریاتشان به چاپ رسید. اجازه بدهید نمونه دیگری را برایتان بازگو کنم. یکی دو روز پیش که ماجرای آتش سوزی کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران اتفاق افتاد به همراه عکاس روزنامه عازم محل شدیم. گروه فیلمبرداری صدا و سیما به همراه عکاسان و خبرنگاران دو سه نشریه نیز در محل حاضر بودند. خبرنگار صدا وسیما که گویی سیمای وی بیش از دیگر خبرنگاران برای مسوولان دانشکده آشنا بود و همین امر آنها را ذوق زده کرده بود به راحتی امکان یافته بود تا در سالن سوخته کتابخانه و زیر سقفی که هر لحظه بیم فرو ریختن آن می رفت با کارشناسان مربوطه صحبت کند اما جالب اینکه تا دقایقی چند خبرنگاران و عکاسان نشریات اجازه نیافتند حتی وارد این فضا شوند. کارشناسان نیز هر یک پس از ایستادن در مقابل دوربین تلویزیونی و ارایه نظرات خود وقتی در هنگام خروج از سالن با پرسشهای خبرنگاران سایر رسانه ها مواجهه شدند تنها یک پاسخ دادند و آن اینکه اجازه بدهید نتایج کارشناسی ها اعلام می شود  . مادام که چنین نگرش تفکری در میان مدیران ما باقی است نمی توان و نباید در انتظار پیشبرد فضای سالم رقابتی میان رسانه ها و تعامل آنها با جامعه بود.