کسانی می توانند بمانند که بوقلمون نباشند!

وضعیت روزنامه نگاری امروز و دیروز اصلا قابل قیاس با یکدیگر نیست. احمد سمیعی مورخ برجسته تاریخ معاصر این مطلب را در گفت و گوی خود با پرانتز عنوان می کند و اظهار می دارد:در گذشته کسانی که در مطبوعات در طی سالهای 26 تا 34 قلم می زدند افراد مشخصی بودند که گاهی در ده – دوازده روزنامه سرمقاله می نوشتند،  به خاطر دارم روزی به اتفاق تنی چند از دوستان قدیمی برای صرف ناهار رفته بودیم یکی از دوستان که برای روزنامه ای سرمقاله نوشته بود در این جمع حضور داشت از قرار معلوم مقدار سرمقاله کمتر از حجمی بود که برای آن در روزنامه در نظر گرفته بودند.در همین حین کودکی در جمع ما حاضر شد و دو تومان به دوست ما داد و گفت آقای سردبیر گفته اند مطلبی که نوشته اید دوازده سطر کم دارد اگر ممکن است لطفا به همین مقدار مطلبتان را کامل کنید .دوست ما گفت دقیقا به یاد ندارم که چه نوشته ام اما ایرادی ندارد الان می نویسم تا ببری! وضعیت سانسور هم متفاوت بود تمام سانسور دردست فردی به نام محرمعلی خان(1) بود اما در عین حال خودش می آمد و می گفت امروز قرار است بیایند شما را دستگیر کنند  بهتر است از پله ها بالا بروید تا دستگیر نشوید . ما هم می رفتیم و خودش می ماند و کتک می خورد.وضعیت امروز با دیروز قابل مقایسه نیست ، گرچه روزنامه نگاران بزرگمردی   نیز همچون محمدمسعود ،فرخی و ... نیز در همین شرایط عرصه قلم می زدند.

 وی اضافه می کند :در فاصله شهریور1320 تا سال 1357روزنامه نگارانی در عرصه مطبوعات قلم می زدند که در هر دوره صدها بار چهره عوض می کردند میان روزنامه نگارانی چون "س.س" و " ب.پ" (2) تفاوت زیادی وجود دارد. در هر شرایط کسانی می توانند بمانند که بوقلمون نباشند ، در هر واقعه ای رنگ واقعی خود را حفظ کرده اند ، اعوجاج نداشته اند؛ هر لحظه به شکلی بت عیار درآمد انسان باید مسیر مشخصی را برای خود انتخاب کند ، در همام مسیر مشخص گام بردارد و در هر واقعه ای رنگ واقعی خود را حفظ کند . یکی از معضلات امروز این است که افراد احساس می کنند باید در تمامی زمینه ها اظهار نظر کنند  تصور می کنند بحرعریض علوم اند  ،در صورتی که چنین نیست علم امروز می گوید حتی برای انگشتان دست شما نیز متخصص خبره وجود دارد  پس چگونه است که عده ای به خود جرات می دهند خود را در هر رشته ای صاحب فکر و نظر بدانند .شما اگر می خواهید قلم بزنید در یک زمینه قلم یزنید.در همین روزنامه ( ات ) افرادی را سراغ دارم که در همه بخشها قلم می زنند. در صورتی که نویسنده مطالب باید اندیشه بدهد افراد را به تفکر فرابخواند. شما هم واقعا باید هدفتان این باشد که افراد را به تفکر وادارید و این که ما که هستیم  و هدف و مقصودمان از ماندن و تلاش کردن چیست .

1) محرمعلی خان از جمله ماموران معروف وزارت اطلاعات در امر سانسور کتاب بود.او کارمند بازنشسته شهربانی بود که بدلیل عدم کفایت حقوق بازنشستگی به وزارت اطلاعات پیوسته بود و در رشته تخصصی خود یعنی سانسور کار می کرد.او بارها گفته بود "اگر دخل و خرجم جور بود به خدا دیگر این کار را کنار می گذاشتم"

۲) نام افراد بعدا از  متن گفت و گو حذف شده است.