حکایت کدخداهای امروز دهکده جهانی آدم را یاد آن شب به یاد ماندنی پایتخت خودمان می اندازد که وقتی صدای برنامه رادیو ایران از ساختمان بیسیم در جاده قدیم شمیران با نطق پادشاه وقت در اردیبهشت سال 1319 روی آنتن می رفت ، مطالب خبری آن به چندین زبان از جمله آلمانی، فرانسوی، روسی، عربی و انگلیسی ترجمه شده بود و همه تصور می کردند که همه دنیا گوش تا گوش نشسته اند تا صدای پادشاه کشور ما را بشنوند ؛ اما حالا که دیگر به قول گیلتین ( 1993) همه می دانند رسانه ها از طریق دستچین سبک هایی که به درون اتاق های نشیمن مان می فرستند، ممکن است مفت و مجانی زیرآب خیلی از ایدئولوژی های من درآوردی را هم بزنند نه آن"عمه بیب" پیرانگلیسی ها و نه آن" روباه چموش و اخوی بد زبان بوش "که تا دیروز حواسشان به پیاله های پر پیامشان بوده تا مبادا ذره ای از آن نصیب بشقاب خالی جنوبی های دهکده جهانی شود ، امروز باید شش دانگ حواسشان را جمع کنند تا مبادا جیره اطلاعاتی مردم آنها از جایی که از آن وحشت دارند تامین شود .
گزارش من در خصوص شبکه پرس تی وی را از اینجا بخوانید
کدخداها هم همیشه کدخدا نیستند.روزی باید آب و تیولشان را بین رعیتهای پاپتی تقسیم کنند.موفق باشید
گزارش جالبی بود آقای صبوحی .از شما چیزی جز این انتظار نمی رفت.وقت کردید سری به دانشکده بزنید