روزنامه نگاران ایرانی اعتقاد چندانی به آموزشهای آکادمیک ندارند

دکتر امید مسعودی معتقد است روزنامه نگاران ما اعتقاد چندانی به آموزشهای آکادمیک ندارند. وی در گفت و گو با " پرانتز " با اشاره به تاخیر بوجود آمده در آموزش روزنامه نگاری در کشور می گوید : " در ابتدای انقلاب دانشکده روزنامه نگاری و علوم ارتباطات تاسیس گردید اما متاسفانه پس از چندی به یک گرایش تبدیل شد.از آن پس وقوع جنگ تحمیلی باعث گردید روزنامه نگاری کشور بصورت خودجوش فعالیت کند و استادانی که قبلا در این رشته فعالیت می کردند تجربیات خود را به شکل تجربی به دیگران منتقل کنند."

وی با تاکید بر اینکه این شیوه ، وضعیت مناسبی برای آموزش روزنامه نگاری نیست و در هیچ کجای دنیا اینگونه عمل نمی شود ، تصریح می کند :"  روزنامه نگاری آمریکا مبتنی بر آموزشهای آکادمیک است. در انگلستان نیز تا سال 1980 حتی یک دانشکده روزنامه نگاری وجود نداشت  اما از این تاریخ به بعد شاهد رشد تصاعدی در این زمینه هستیم ؛ بگونه ای که در سال اول دو یا سه گروه ارتباطات تشکیل می شود ، در سال دوم یک دانشکده و در سال سوم 8 دانشکده  به مجموعه آموزش عالی ارتباطات این کشور افزوده می شود.آنها که از همان ابتدا به روزنامه نگاری تجربی اعتقاد داشته اند با درس گرفتن از تجربه فروپاشی شوروی و تاثیر به سزای روابط عمومی و رسانه بر ارتباطات بین الملل و تحولات سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی ، بیش از گذشته به این گرایش توجه نشان دادند اما متاسفانه ما خیلی دیر به این حوزه توجه کردیم ؛ بگونه ای که امروزه روابط عمومی های ما آموزش های لازم را ندیده اند و روزنامه نگاران مان اعتقاد چندانی به آموزشهای آکادمیک ندارند. حتی در عرصه تبلیغات تا سال گذشته هیچ رشته و گرایشی وجود نداشت و وقتی از رشته تبلیغ صحبت به میان می آمد نشانی گروه اقتصاد و سرفصل تبلیغات اقتصادی را می دادند. از سویی از آنجا که پروپاگاندا را قبول نداشتیم نگرشی نیز درخصوص تبلیغات مردمی وجود نداشت."

وی درعین آنکه از تاسیس رشته تبلیغ و ارتباطات فرهنگی و تاثیر آن دربهبود جایگاه رشته روابط عمومی ، ابراز خرسندی می کند،  می گوید : "  یکی از دغدغه های اساسی در این خصوص ، آموزش و از سویی دیگر تحقیق است ؛ چون آموزش بدون تحقیق ما را با مشکل مواجه می کند.از دیگر سوی آنچه مهم است این است که چقدر توانسته ایم در این حوزه نظریات بومی ارایه دهیم ."

دکتر مسعودی اضافه می کند :" ما می توانیم با تاکید برآموزه ها و دستاوردهای رهبران مذهبی خود ، کرسی های نظریه پردازی ارتباطات اسلامی را راه اندازی کنیم ؛ می توان با وجود استادان برجسته و دانشجویان فهیم و خردمند در دانشکده های علوم ارتباطات این کرسی ها را راه اندازی نمود  تا به این وسیله در این حوزه نیز برای دانشگاههای دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم."