مطبوعات ایرانی و آشفتگی زبان شیرین پارسی

زبان فارسی با تاریخ و فرهنگ و تمدن ما پیوندی دیرینه دارد، به گونه ای که امروزه یکی از مهمترین ارکان هویت ملی ما ایرانیان به شمار می آید. به همین دلیل، پاسداشت و تقویت زبان فارسی، ارج نهادن به این میراث ارزشمند فرهنگی و استحکام بخشیدن به بنیان هویت ملی ما تلقی می شود. علاوه بر این، زبان فارسی زبان رسمی و زبان آموزش و ارتباطات فکری و علمی ماست و بخش مهمی از تفکر ما در چارچوب قواعد این زبان شکل می گیرد. به همین علت، کیفیت ارتباطات فکری و رشد علمی و فنی ما کاملاً وابسته به کیفیت زبان ما یعنی زبان فارسی است. زبان مطبوعات یکی از مصداق های «زبان معیار» است؛ بنابر این انتظار می رود چنین زبانی خالی از ایراد و اشکال باشد. نخستین گام در راه رفع ایرادهای احتمالی زبان مطبوعات و به کار بستن تجویزات زبان شناختی، توصیف دقیق زبانی است که در بخشهای مختلف مطبوعات به کار می رود. داشتن شناخت و توصیف دقیق اشکالات زبان مطبوعات، مقدمه هرگونه تلاش برای ارایه نظرات تجویزی و در نهایت حل مسایل و مشکلات زبانی این رسانه است. این موضوع محور گفتگوی من با دکتر امید مسعودی رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه سوره است که تقدیم حضورتان می شود:

روزنامه نگاران به کارمندان مؤسسات مطبوعاتی تبدیل شده اند

کاهش تصدی گری دولت در بخش مطبوعات، گسترش آزادی بیان و مطبوعات، تأمین استقلال حرفه ای و امنیت شغلی روزنامه نگاران، تقویت و ارتقاء معیارهای اخلاق حرفه ای، ارتقای جایگاه مطبوعات ایران در محیط بین المللی، تقویت اعتماد دولت- ملت (در بخش مطبوعات) و از میان برداشتن شکافهای موجود تنها 6 بند از 12 بند هدفهای کلیات برنامه " توسعه مطبوعات" است که نهم مردادماه سا 84 به تصویب هیأت وزیران رسید. برنامه ای که به گمان برخی از دست اندرکاران مطبوعات کشور معلوم نیست چه نتیجه ای برای روزنامه نگاران در پی داشته است. برپایی جشنواره مطبوعات، را بهانه ای برای بررسی موضوعی چون توسعه مطبوعات و موانع و راهکارها در گفتگو با دکترعلی گرانمایه پور استاد دانشگاه قرار داده ایم.

گفت و گوی من با دکتر گرانمایه پور