( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

دولت ، خبرنگاری را تهدید نمی داند

اشاره :

گرچه دنیای خبرنگاران دنیای تهدیدها و فرصت هاست اما این باور تنها در ذهن روزنامه نگاران و آنها که این حرفه را تجربه کرده اند پذیرفتنی است.حتی بسیاری از مسوولان و مدیران مرتبط با رسانه ها که خود نیز روزی چنین دنیایی را تجربه کرده اند نمی توانند و یا نمی خواهند این باور را براحتی بپذیرند.با این حال اینکه خبرنگاری را باید جزیی از مشاغل سخت و زیان آور محسوب نمود بخشی از توافق میان خبرنگاران ، رسانه های خبری و بخشی از مدیران عالی حوزه فرهنگ است.گفت و گوی من با احسان قاضی زاده مدیر کل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را بخوانید

آقای قاضی زاده ، تفاوت بین قانون مشاغل سخت و زیان آور و بازنشستگی پیش از موعد چیست؟

بازنشستگی پیش از موعد به تقاضای فرد انجام می شود و هر فرد می تواند بر اساس قانون در صورتی که نهاد مورد نظر موافقت کند مشمول قانون بازنشستگی پیش از موعد شود. در بازنشستگی مشاغل سخت و زیان آور هر یک سال کار فرد معادل 5/1 سال محاسبه می شود و شما می توانید با بیست سال سابقه در این مشاغل می توانید به عنوان فردی که 30 سال فعالیت داشته است با همان حقوق و مزایای 30 ساله بازنشسته شوید.به این ترتیب فردی که در طول دوران خدمت خود ده سال در مشاغل سخت فعالیت کرده است مدت خدمت وی 15 سال محاسبه خواهد شد.

در قوانین سخت و زیان آوری مشاغل فیزیکی چون جوش کاری و... مد نظر قرار گرفته بود و برخی بر همین مبنا مشاغلی چون خبرنگاری را جزو این مشاغل محسوب نمی کردند.اینکه سازمان تامین اجتماعی حرفه خبرنگاری را به عنوان شغل سخت و زیان آور محسوب کند موضوعی است که قابل بحث و بررسی است.

موضوع قابل بحث در این خصوص مربوط به مصادیق حرفه خبرنگاری است و اینکه چه عناوینی از کار در مطبوعات شامل کار خبرنگاری و مشمول این قانون می شود.آقای رامین در آخرین اظهار نظرهای خود در خصوص شناخته شدن خبرنگاری به عنوان مشاغل سخت و زیان آور از اصلاحیه این طرح گفته بود.مشکل شما در این طرح با سازمان تامین اجتماعی چیست؟

اصل این موضوع هنوز اجرایی نشده است.

تا جایی که من اطلاع دارم تاکنون 130 خبرنگار رسانه های مختلف خبری با استفاده از این قانون بازنشسته شده اند .

ببینید ، رویه ثابت و واحدی در این خصوص وجود ندارد و تلاش می کنیم با سازمان تامین اجتماعی به توافق صد در صدی می رسیم .آنچه مشخص است تعریفی مشخص از روزنامه نگار است ؛ فردی که اطلاعات وی در بانک اطلاعات ما ثبت شده است .حتی کسانی که عکاسی خبری می کنند .و یا کسانی که رسانه مربوطه وی را به عنوان روزنامه نگار و نه صنف های مرتبط به روزنامه نگاری محسوب کند.ممکن است افرادی در روزنامه ای مشغول به کار باشند اما روزنامه نگار نباشند مثل عوامل فنی این عده را نمی توان خبرنگار محسوب کرد. نام افرادی که در کار تولید خبر و یا عکس و یا تولید مطالب محتوایی در رده های مختلف اعم از خبرنگار و سردبیر فعالیت می کنند و آنها را به عنوان روزنامه نگار می شناسیم در بانک اطلاعات ارشاد ثبت شده است.

چندی پیش مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی گفته بود وزارت ارشاد باید خبرنگاران مشمول این طرح را به تامین اجتماعی معرفی کند اما وزارت ارشاد این افراد را معرفی می کند اما شغل آنها را اعلام نمی کند.اما وزارت ارشاد و شما می گویید هنوز به توافقی در این خصوص نرسیده اید؟

نه .من نمی گویم در این خصوص عدم توافقی وجود دارد بلکه می گویم در حال پیگیری این موضوع هستیم تا توافقی صد درصدی برای همه جامعه رسانه ای در کشور داشته باشیم.

پس مفهوم این حرف این است که این طرح در تهران یا بخشهایی از کشور اجرا شده است؟

اینکه در چند روزنامه اجرا شده است را من امروز از زبان شما می شنوم و ممکن است عده ای با پیگیری های موسسات خود به این نتیجه رسیده اند اما رویه عمومی ندارد.

پس سازمان تامین اجتماعی با اجرای طرح موافقت کرده است؟

بله اما ممکن است موردی باشد.

اما به استناد مصوبه ای که بهمن ماه سال 87، از سوی دولت ابلاغ گردید تصویب شد تا نماینده ای از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تعیین مصادیق خبرنگاری و مباحث مرتبط با این حرفه در کمیته های بدوی و تجدید نظر استانی تشخیص مشاغل سخت و زیان آور حضور یابد...

تعیین این مصادیق مربوط به وزارت کار و امور اجتماعی است و سازمان تامین اجتماعی مجری این طرح است

چرا با اینکه مدت زمان زیادی از اعلام این طرح می گذرد برای اجرای آن هنوز با مشکل مواجهیم؟

به دلیل بار مالی است که تحمیل می شود.تعهدی که سازمان تامین اجتماعی باید آن را تقبل کند و نیاز به اعتبارات و بودجه مشخصی دارد تا بتوان خدمات رفاهی پس از آن را نیز حل کرد.

اگر اجازه بدهید کمی از موضوع قانون مشاغل سخت و زیان آور فاصله بگیریم .دو موضوعی که چندی است هنوز خبری از آن بصورت شفاف شنیده نمی شود موضوع " تدوین قانون جامع رسانه ها " و " آیین نامه کار حرفه ای روزنامه نگاری است.از این دو چه خبر ؟

ما به قانون جامع رسانه ها وارد نشدیم و پژوهشگاه علوم ارتباطات وزارت ارشاد آن را انجام داده است و در حال حاضر در کمیسون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در حال بحث و بررسی است.آیین نامه کار حرفه ای روزنامه نگاری نیز فعلا در دستور کار قرار ندارد.

موضوع امنیت شغلی خبرنگاران به عنوان دغدغه بسیاری از روزنامه نگاران چگونه قابل حل است است؟

ما این موضوع را در این دولت تامین شده است.در حال حاضر هر خبرنگار آزاد می تواند با معرفی وزارت ارشاد به سازمان تامین اجتماعی بیمه این سازمان شود. برای این مساله نیز معیار مشخصی وجود دارد.مثلا اگر خبرنگاری اخراج شود چنانکه بتواند 30 اثر یا تحلیل ، یادداشت و گزارش خبری خود را از رسانه های مختلف خبری ارایه کند و یا 50 اثر کار خبری و گزارشی از خبرگزاری های رسمی مجوزدار ارایه کند به عنوان خبرنگار آزاد تلقی شده و نام وی به تامین اجتماعی ارایه می شود.

هر سال وقتی صحبت از روز خبرنگاران مطرح می شود مساله هدایای روزخبرنگاران مطرح می شود.عده ای می گویند این هدایا موضوعی برای سرپوش گذشتن بر روی مشکلات دیگر خبرنگاران است؟

اینطور نیست . شما دیگر نمی توانید روزنامه ای را پیدا کنید که به خاطر مسایل غیر اقتصادی توقیف شود و یا به هر دلیل تعطیل شود آن خبرنگار واجد شرایط خبرنگاری است.ما در حال حاضر تلاش می کنیم تا به تعریفی مشخص از خبرنگار می رسیم ؛ اینکه فردی که از دانشگاهها و دانشکده های مرتبط با روزنامه نگاری فارغ التحصیل شود خبرنگار محسوب می شود و یا لازم است تا حتماً در موسسه خبری شاغل باشد.اگر روزنامه نگاری توسط رسانه خبری مجوز دار به مدت یک سال فعالیت کرده و حق بیمه خود را پرداخت کرده باشد وی را خبرنگار تلقی می کنیم.تعداد خبرنگاران ما اعداد مختلفی است. در برخی رسانه ها تعداد خبرنگاران زیاد است و نشریه ای هم وجود دارد که مدیر مسول با دو نفر خبرنگار نشریه خود را منتشر می کند.بنابر این ما باید به تعریف دقیقی از این موضوع دست پیدا کنیم.اینکه چه کسانی روزنامه نگار محسوب می شوند و اصلاً یارانه حمایتی ما باید با چه اهدافی پرداخت شود؟ به هر حال ما مشغول مطالعه بر روی اینگونه موضوعات هستیم تا فعالیت هایمان چارچوب مشخص داشته باشد.

می گویند سعه صدر و روحیه انتقاد پذیری از فعالیت خبرنگاران اندک است و آنها برای آنکه خبرنگاران و مطبوعات را " تهدید " تلقی می کنند می کوشنددایره فعالیت آنها را هر روز " تحدید" کنند.

اینطور نیست .اینهمه انتقاد از دولت در مطبوعات مختلف صورت می پذیرد و هر روزه دهها یادداشت ، تفسیر و... بر علیه دولت منتشر می شود.ممکن است افرادی که رای ای در اکثریت ندارند تیتر بسیاری از روزنامه ها شوند .اتفاقی که پس از انتخابات رخ داد افت شدید تیراژ مطبوعات بود. دلیل عمده آن این بود که مردم با مطبوعات قهر کرده بودند.مطبوعات یک مسیر را رفته بودند و مردم مسیری دیگر را پیموده بودند.باید بین مطبوعات و مردم آشتی برقرار کرد. مطبوعات باید واگویه واقعی نظرات و دیدگاههای مردم و میزان الحراره واقعی جامعه باشند. نشریه ای که میزان الحراره حزب ، فرد و یا گروهی مشخص باشد نمی تواند به مطالبات مردم پاسخ دهد.

کاری که دولت دهم در خصوص بیمه روزنامه نگاران و برای تامین امنیت شغلی آنها انجام داده است تضمین کننده آزادی های تهیه خبر و امنیت خبرنگاری است و این کار را در هیچ دولتی حتی دولت اصلاحات که مدعی آزادی مطبوعات بوده است انجام نداده ایم. اگر ما مطبوعات را تهدید می دانستیم نباید این کارها را انجام نمی داده ایم و یا رئیس جمهور نباید کمکی سراسری به خبرنگاران ارایه می داد. کسی که خبرنگاران را تهدید می داند به آنها کمک نمی کند.به نظر من اینگونه نگاه به مدیران اجرایی منفی بافانه است.

آیا این امکان وجود ندارد که از این پس برای خطای فردی در نشریه ای آن روزنامه تعطیل نشود و به جای آن تنها به ذکر تذکر و یا برخورد قانونی با فرد خاطی اکتفا شود؟

 این موضوع ارتباطی به برخورد وزارت ارشاد ندارد.موضوع قانون مطبوعات است.تذکر هم در این مورد وجود دارد.اینگونه نیست که هفت عضو هیات نظارت بر مطبوعات که از قوای مختلف هستند تصمیم بگیرند نشریه ای را تعطیل کنند و قبل از آن قطعا به آن نشریه تذکر داده شده است.قطعا این هیات از تذکرات داده شده نتیجه ای نگرفته است و سپس مجبور به تعطیل شدن آن شده است.

چرا حضور استادان و کارشناسان علوم ارتباطات در تصمیم گیری های دولت نمود چندانی ندارد؟

در قانون جامع رسانه ها از تمامی استادان و صاحبنظران رسانه دعوت شده است.

مقصودم تمامی تصمیمات است. مثل تصمیمی که در خصوص انحصار آگهی روزنامه ایران بود و پس از مخالفت کارشناسان رسانه ها و مطبوعات لغو گردید؟

بالاخره آن تصمیم لغو شد.این موضوع را نمی توان تعمیم داد. دفتر مطالعات وزارت ارشاد بهترین ارتباط را با این کارشناسان دارد.در حوزه های مختلفی چون برپایی نمایشگاه و جشنواره مطبوعات از این کارشناسان استفاده می کنیم.بحثی که در مورد انحصار آگهی های دولتی به روزنامه ایران وجود داشت دیدگاه کارشناسی مساله برای صرفه جویی های هزینه های دولت بود که با نگاه کارشناسی دیگری اصلاح شد.من معتقد نیستم که نظراتمان کارشناسی است .مطبوعات ما فراز و نشیب های مختلفی را تجربه کرده اند و به این معنا نیست که از دیدگاهها و نظرات نشریات مطلع نباشیم.در قانون نظام جامع رسانه ها از نظرات تمامی کارشناسان استفاده شده و دیدگاههای آنها دریافت شده است.اداره مطبوعات داخلی جلسات دایمی و کارشناسانه ای با افراد اهل نظر و مجرب برگزار می کند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد