خبرگزاری دانشجویان ایران – تهران: یک وبلاگنویس و روزنامهنگار تاکید کرد: "زنجیرهی وبلاگنویسی با تکمیل حلقههای واسط پیامهای ارتباطی در افزایش سرعت انتقال پیام و همچنین تاثیرگذاری آن، نقش زیادی را ایفا میکند.
""جواد صبوحی، نویسندهی وبلاگ " پرانتز " در گفتوگو با خبرنگار سرویس نگاهی به وبلاگهای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، گفت: « آنچه باعث شده روزنامهنگاران به وبلاگنویسی رو آوردند، تحولاتی است که انقلاب سایبر ایجاد کرده است. انقلاب سایبر با تحولی که در ساختار رسانههای چاپی به وجود آورده، نه تنها بر نظام سازمانی که بر چگونگی نگرش و تعامل روزنامهنگاران با مخاطبان نیز تاثیرگذاشته است.وی افزود: « پویایی در روزنامهنگاری و ارادهی روزنامهنگاران در عبور از بنیانهای کلیشهای، آنها را از تحریریههای روزنامهها به گسترهی وسیعی کشانده است که درآن از دروازهبانان خبری، ارادههای مغناطیسی و مالکان رسانهای که اندیشههای روزنامهنگاران را میگیرند، خبری نیست."این روزنامهنگار تصریح کرد: « میتوان وبلاگها را چشم سوم روزنامهنگاران دانست، چشمیکه واقع بین است و موشکافانه جنبههای متفاوت یک رویداد را تحلیل و ضبط میکند. چشمی که در تبیین ناگفتهها علاوه بر توانمندیهای دیداری، امکان شنیداری و گفتاری نیز دارد. در این فضا قلم قرمز ویراستار بر محتوای آن تاثیر ندارد و روزنامهنگاران در شرایطی مناسبتر از شرایط سنتی خود، آزادانهتر در این محیط قلم میزنند و ناگفتههای خود را مطرح میکنند."صبوحی اظهار داشت: « وبلاگ عرصهای را فراهم کرده که هر روزنامهنگار بتواند چندین وبلاگ داشته باشد و مفاهیم خود را در آن پیاده کند. همچنین به نظر میرسد تعداد وبلاگهای سیاسی به دلیل شرایط خاص سیاسی حاکم بر جامعه و تاثیرگیری فرهنگ، اقتصاد و مسائل اجتماعی ما از فضای سیاسی، توسط روزنامهنگاران رو به افزایش است و وبلاگنویسان بیش از اندازه سیاسی شدهاند. البته ما شاهد پرداختن آنها به جنبههای مختلف دیگر نیز هستیم که بسته به علایق و تخصص روزنامهنگاران متفاوت است."وی به تفاوتهای وبلاگهای روزنامهنگاران با سایر وبلاگها اشاره کرد وگفت: " این تفاوت بیش ازآن که به جنبههای فنی معطوف باشد، به وجدان اجتماعی روزنامهنگاران بر میگردد. محتوای وبلاگهای روزنامهنگاران بیش از هر چیز معطوف به رضایت و امنیت شغلی روزنامهنگار است".
وی ادامه داد": تولید محتوا در وبلاگهای روزنامهنگاران با ملاحظات اجتناب ناپذیر حرفهیی همراه است. درجهی اعتبار محتوایی این وبلاگها به واسطهی تخصص روزنامهنگاران در مقایسه با سایر وبلاگها بیشتر است. عینی گرایی، استناد به شواهد و مآخذ مطالب و وسواس روزنامهنگاران در وام گیری و اقتباس نیز از دیگر وبلاگها بیشتر است."صبوحی ابراز عقیده کرد: "روزنامهنگاران مصونیت بیشتری برای افتادن در دام وبلاگهای زرد در مقایسه با سایر وبلاگنویسان دارند. همچنین گزارهی وجدانی روزنامهنگاران زمینهای را فراهم کرده که به جای استفاده از تحریف وتهدید، تلاش بیشتری را در تعمیق باورهای اجتماعی دیگران به کار برند."این بلاگر به اثر بازگشتی رسانهها اشاره کرد و گفت: « این مساله در مورد وبلاگها هم وجود دارد، اثر بازگشتی وبلاگها، مخاطبان و روزنامهنگاران را توامان به تعامل بیشتر در این فضا سوق داده است. مخاطب مهمترین مدار ارتباطی و ژانر دائم و موثر برای روزنامهنگاران محسوب میشود که توسط آن میتوانند شدت جریان مطالب خود را کنترل کنند.
"صبوحی ادامه داد: " همان طور که مخاطب برای روزنامهنگار فرصتی است که به پرورش ذهن او برای تحلیل محتوایی دادههای او، کمک میکند؛ روزنامهنگار نیز برای مخاطب یک فرصت است که بتواند اعتبار روایی هر یک از روزنامهها را با محک زدن روزنامههای دیگر به دست آورد. یک مخاطب آگاه بهترین سرمایه و پاداش در دوران حرفه ایی روزنامه نگاران است. اگر تعامل مخاطبان و روزنامهنگاران بیشتر شود، میتوان به بقای وبلاگنویسی و حضور سازندهی آن در امر توسعه امید بیشتری داشت."صبوحی با اشاره به رابطهی تنگاتنگ وبلاگ نویسی و ژورنالیسم گفت: " مشخصهی وبلاگ نویسی، قرار نداشتن در قالبهای کلیشهای است، قالبهایی که تعریف و قانون خاصی برای آن وجود ندارد. این مساله مالکان رسانههای بزرگ را وادار میکند که بتوانند شرایط دلخواه خودشان را بدون هر گونه قید و شرطی در وبلاگهای شخصی و گروهی خود به مخاطبان عرضه کنند." |