گفتگوی من با پروفسور مولانا

من 27 سال است که سالی 3 تا 4 بار به ایران می آیم.شما اگر روزنامه های این مدت را مرور کنید در سالهای ابتدای انقلاب تمامی روزنامه ها با من مصاحبه داشته اند.من را دعوت می کردند ولی بعد که موضوع جناح بندی ها جدی تر شد هر یک می خواستند تا در جناح آنها قرار بگیرم.من آدم فرهنگی و علمی هستم.وقتی پانزده سال قبل به تقاضای کیهان ستون چشم انداز را نوشتم قصد نداشتم آنرا تنها برای کیهان بنویسم  ، دوست داشتم برای کشورم کاری انجام دهم .البته کیهان روزنامه با سابقه ای بود و من هم این درخواست را پذیرفتم .

همان زمان عده ای ناراحت شدند و گفتند چرا این کار را برای ما انجام نمی دهی .یادم می آید یکی هم گفت که مولانا تخم طلایی اش را در کیهان می گذارد.به ایشان گفتم اگر از این حرفها خوشتان می آید همین موارد را در روزنامه تان عینا چاپ کنید.

در آمریکا هم گاهی کسی مقاله ای می نویسد و چهارصد روزنامه آن را نقل می کنند .همین روزنامه ها به من تهمت می زنند.

اگر کسی از من نمی نویسد شاید به این دلیل است که علاقه ای به حرفهای من ندارد .بنابر این من توپ را به زمین خودشان می ندازم و می گویم مقصر شمایید نه من .

پانزده سال از ستون چشم انداز گذشت شبهایی بوده است که در ساعت 4 یا 5 صبح من یادداشت این ستون را فاکس می کردم.باید کسی تعهدی داشته باشد و مقصود من منفعت مالی نیست. ادامه  گفت و گو را اینجا بخوانید